Στην εποχή του σιδηρου

αρχισαν λοιπόν να ανεβαινουν τα χιλιομετρα της προπόνησης μόνο που υπαρχει ενα μικρό ... τεχνικό πρόβλημα. εδω και καιρό ενοιωθα μία αδυναμία και συχνά νοιώθω σαν να μην εχω αρκετο οξυγόνο μετα απο ένα σημειο στην προπόνηση. καποιο φίλοι με ρωταγαν αν εχω κανει εξετασεις αίματος για τα επίπεδα του σιδηρου ενώ παράλληλα διαβαζα τελευταία καποια αρθρα για το ίδιο θεμα αλλα αδικαιολόγητα το αμέλησα. Μέχρι που πηγα να δωσω αίμα και για πρωτη φορα ο αιματοκρίτης μου ηταν στο όριο. θορυβήθηκα λίγο, όπως και απο το επόμενο long run στο οποίο πραγματικα σερνόμουνα (μαλλον δεν επρεπε να το κανω τοσο κοντα στην αιμοδοσία). Δευτερα πρωί ημουν στο εργαστηριο για εξετασεις και οι υποψίες επιβεβαιώθηκαν: σίδηρος κάτω απο το οριο και φερετίνες ακριβως στο οριο. Μπήκα λοιπόν στην εποχή του ...σιδηρου ή αλλοιως ζωντας με το χαπι. συμπάσχω με τη γαρδενια μου που απο ελλειψη σιδηρου κιτρινισε.
αρχισα λοιπόν να γίνομαι ειδικός στο τι να τρωω και τι να συνδυαζω με τί.  βεβαια ξερω οτι πολλοι άνθρωποι εχουν συνηθισει να τρεχουν με τετοια προβληματα, ακόμα και στο επίπεδο της ανεμίας. μεχρι τωρα δεν ειχα συνειδητοποιήσει ποσο δυσκολο ειναι αυτό που κάνουν. εμενα πάντως μου κακοφαίνεται.
προσπαθω πάντως να μη με πάρει πολυ απο κατω και συνεχιζω την προπόνηση κανονικά. εξάλλου τα νουμερα δεν ειναι και τραγικα οπότε ελπίζω σε συντομη βελτίωση. ελπίζω μάλιστα αρκετα συντομη  γιατι οι αγωνες πλησιάζουν.

καιρος για πραγματικη προπονηση

εκανα παλι ενα μηνα να γραψω στο blog. εμπλεξα παλι με τις εξετασεις στο Ανοιχτο Πανεπιστημιο και δεν εβρισκα χρονο. Οι οποιες εξετασεις εκαναν και το προγραμμα προπονησης ανω-κατω. δυο τρεις μερες δεν ετρεχα για να προλαβω διαβασμα και δουλεια και μετα προσπαθουσα να ανπληρωσω χιλιομετρα, με μετρο όμως κιολας για να μην εχουμε τιποτα καινουριους τραυματισμους. περασα και ενα τετραημερο στα Κυθηρα για τα βαφτίσια της ανηψιάς, όπου περασα πολυ ωραια αλλα δρομικα τεμπελιασα με ενα μονο τρεξιμο. με αυτα και αυτα πλησιαζει ο χρονος για τα Πυρηναια και η προπονηση παει στο ρελαντι. το θετικο παντως ειναι οτι γενικα τα πόδια μου πανε πολυ καλα και η αποκατασταση απο τον Αέθλιο ηταν πολυ πιο γρηγορη απο ότι περιμενα. ακομα και το ισχυο που ηταν σε πολυ ασχημη κατασταση στον τερματισμό, σπάνια μου δινει καμία σουβλιά και αυτο μετα τα 20 χιλιομετρα προπονησης.
Ηρθε λοιπόν η ωρα για μερικες καλες εβδομαδες με πολλα χιλιομετρα, για να αρχισω  να "φτιαχνομαι" και λιγο περισσοτερο με τον αγωνα. το "κολπο" ειναι ο συνδυασμος πολλων χιλιομετρων και διακοπών. περυσι τα καταφερα καλα. για να δουμε και εφετος...