εβλεπα την Κυριακη στον αγωνα της Πεντελης τη θλιβερη κατασταση του αλλοτε καταπρασινου βουνου και οργιζομουνα μια ακομα φορα για τη σταθερη υποβαθμιση του περιβαλλοντος γυρω μας. ο Υμηττός, διπλα στον οποίο εχω την τυχη να ζω , δεν ειχε ακομα αυτή την τυχη αλλα σιγουρα πολλοι τον βλεπουν σαν φιλετο. Δεν ελειψαν εξάλλου και εκει οι φωτιες. Μαλλον αυτό το βουνο το καινε σιγα- σιγα, κομμάτι- κομματι και όχι μια και εξω όπως την Παρνηθα και την Πεντελη. Διαφορετικη τεχνική προφανως. Παντως ακομα παραμενει μία ομορφη διαφυγη ακριβως διπλα στην πόλη. Για ποσο ακομα; Σαββατο πρωί ανεβηκα στον Υμηττό με το ποδηλατο. Φθανοντας στο φυλακιο από Καισαριανη ειδα δυο νεα παιδια με τη χαρακτηριστικη στολη των εθελοντων δασοπυροσβεστων γεγονος που μου φανηκε περιεργο καθως δεν τους ειχα συνδυασει με τετοιο καιρο που το πηγαινε μαλλον για χιονι. Απο ότι αποδειχτηκε μοιραζαν κατι φυλλαδια το περιεχομενο των οποίων βρίσκεται και εδώ:
http://www.dasoprostasia.gr/node/36
να πω την αληθεια δεν ξερω τι μπορει να σημαινουν νομικα τα νεα σχεδια του ΥΠΕΧΩΔΕ αλλα δεν νομιζω ότι χρειαζονται και πολλες τεχνικες αναλυσεις για αυτό. Όχι αμα ξερεις τον τρόπο σκεψης τους Η εμπειρια δειχνει ότι όταν αρχιζουν οι δικαιολογίες για «ταξη στο χαος» και «κοινωφελεις σκοπους» αυτο πάντα σημαινει λιγοτερο πρασινο και περισσοτερο τσιμεντο.
Ελπιζω μονο ότι οι αντιδρασεις των ανθρωπων στην κυψελη με την κοπη των δεντρων δειχνει ότι ολο και πιο πολλοι είναι ετοιμοι να μην αφησουν τετοιες πρακτικες αναπαντητες. ελπιζω ότι δεν αργει η ωρα που η αντιδραση θα επεκταθει και στα βουνα ειτε προκειται για την υποβαθμιση του δασους και τους αποχαρακτηρισμους, ειτε για την ανεξελεγκτη διανοιξη δρομων ειτε για τη συνεχη δημιουργια νεων χιονοδρομικων κεντρων. φαντασιωνομαι καμια φορα ένα νέο, οικολογικο αυτή τη φορα, ανταρτικο στα δυσμοιρα ελληνικα βουνα. Αντε να παμε για καμια προπονηση να ειμαστε ετοιμοι όταν ερθει η ωρα.
Σάββατο 21 Φεβρουαρίου 2009
Τρίτη 17 Φεβρουαρίου 2009
σκουριασα
δυο μερες μετα ολα καλα. που σημαινει το γονατο δεν ποναει καθόλου. φτου φτου να μην το ματιασω καλυτερα και απο πριν τον αγωνα. θαυμα!!! ποναει ομως ολοκληρο το υπόλοιπο ποδι!!! που παει να πει πιαστηκα. πιαστηκα για τα καλα. γαμπες σαν κουτσουρα οχι αστεια. στοχευω σε ultra και πιανομαι σε ενα σκαρτο 10αρακι? ειναι αστειο αλλα και περυσι μια χρονια με Κενταυρο υπερμαραθωνιο, Ολυμπο και VFT το μεγαλυτερο πιασιμο το θυμαμαι μετα την "Ανοπαια Ατραπο" το μικροτερο ισως αγωνα που εκανα . ηταν και παλι ο 1ος ορεινος αγωνας της σαιζον και ειχα παει γρηγορα την κατηφορα. για αυτο μαλλον περυσι ποναγαν οι τετρακεφαλοι. εφετος βεβαια παλι την τελευταια κατηφορα φοβομουνα μη με καταπονήσει αλλα πονανε κυριως οι γαμπες. ποιος ξερει γιατι. μυστηριο πραγμα το ανθρωπινο σωμα
Δευτέρα 16 Φεβρουαρίου 2009
σηκωσε το το τιμημενο
Κυριακη 15/2 Πεντελη. καμια 200 αρια ανθρωποι μαζευτηκαμε για τον 1ο αγωνα μιας νεας σειρας αγωνων του Athens Mountain Cup. ειχα αποφασισει ότι αν δεν εφευγα για ορειβασια αυτο το σ/κ θα ετρεχα σε αυτο τον αγωνα. ηθελα να τρεξω ενα γρηγορο αγωνα να δω πως παει το ποδι και δεν το μετάνοιωσα καθολου που εχασα ενα πιθανο long run. ειχα να τρεξω σε αγωνα απο το vft τον Οκτώβριο και μου ειχε λειψει η χαρούμενη ατμοσφαιρα. και η αληθεια ειναι οτι παρα το κρυο η ατμοσφαιρα ηταν πολυ ζεστή και χαρηκα που ξαναβρεθηκα με πολλους αγαπημενους φιλους δρομεις.
συν τοις αλλοις μου πηγε και ο αγωνας πολυ καλα. η διαδρομή δεν ηταν ιδιαιτερα απαιτητικη και μονο η λασπη κατα τοπους εδινε καποιο περιπετειωδη τονο. η εναρξη μου ηρθε λιγο ξαφνικη καθως αστειευόμασταν μεταξυ μας οταν ακουσα ενα 5-4-3-2-1 παμε. ξεκινησαμε όλοι μαζι αλλα δεν υπηρξε υπερβολικος συνωστισμος. σιγα - σιγα αρχισα να ανοιγω και να περναω κοσμο. η ξεκουραση μαλλον μου ειχε κανει καλο. στην ανηφορα εφτασα το φιλο μου τον Δημητρη (Roudi). συνεχισα δυνατα αν και ειχα αρχισει να κουραζομαι. στη μεγαλη ταβερσα ετρεχα με τον Σπυρο τον Σπυροπουλο και λιγο πιο μπροστα ηταν ο Μαριος ο Καγιοπουλος. σχεδον μαζι οι τρεις μας μπηκαμε στο τελευταιο 1,5 κλμ ασφαλτινης κατηφορας. εκει φοβηθηκα για το γονατο μου αλλα παροτι πηγα πολυ δυνατα δεν με ενοχλησε καθολου. τερματισαμε με πολυμικρη διαφορα πρωτα εγω μετα ο Μαριος και μετα ο Σπυρος. ειπιαμε και φαγαμε απο το ωραιο μπουφε της διοργανωσης και μετα απο ωρα και απο ενα αστειο του Σωτηρη του Κωνσταντελου καταλαβα οτι θα ημουνα και στην απονομη ως τριτος. ετσι απεκτησα το πρωτο μου κυπελλο!!! εχω δει πολλα δωματια, ακομα και παιδικα, φορτωμένα με κυπελα αλλα φαινεται ποτε δεν ειναι αργα για το πρωτο.
ο Σωτηρης, ο Stan, εγώ και το "τιμημενο"
ηταν τελικα ενα ομορφο χειμωνιατικο πρωινο, παρεα με πολλους καλους φιλους.
εχω κανει ατελείωτα χιλιόμετρα παρέα με αυτόν τον τύπο με το μυστήριο γυαλί. Δημητρης Γερμακόπουλος
ο Γιαννης "καμενο μυαλο" και "θριαμβευτής της Οίτης"
παρεα με τον Μιχαλη Χαραλαμπιδη
Φωτο: Σωτήρης Κωνσταντελος απο www.runningnews.gr
συν τοις αλλοις μου πηγε και ο αγωνας πολυ καλα. η διαδρομή δεν ηταν ιδιαιτερα απαιτητικη και μονο η λασπη κατα τοπους εδινε καποιο περιπετειωδη τονο. η εναρξη μου ηρθε λιγο ξαφνικη καθως αστειευόμασταν μεταξυ μας οταν ακουσα ενα 5-4-3-2-1 παμε. ξεκινησαμε όλοι μαζι αλλα δεν υπηρξε υπερβολικος συνωστισμος. σιγα - σιγα αρχισα να ανοιγω και να περναω κοσμο. η ξεκουραση μαλλον μου ειχε κανει καλο. στην ανηφορα εφτασα το φιλο μου τον Δημητρη (Roudi). συνεχισα δυνατα αν και ειχα αρχισει να κουραζομαι. στη μεγαλη ταβερσα ετρεχα με τον Σπυρο τον Σπυροπουλο και λιγο πιο μπροστα ηταν ο Μαριος ο Καγιοπουλος. σχεδον μαζι οι τρεις μας μπηκαμε στο τελευταιο 1,5 κλμ ασφαλτινης κατηφορας. εκει φοβηθηκα για το γονατο μου αλλα παροτι πηγα πολυ δυνατα δεν με ενοχλησε καθολου. τερματισαμε με πολυμικρη διαφορα πρωτα εγω μετα ο Μαριος και μετα ο Σπυρος. ειπιαμε και φαγαμε απο το ωραιο μπουφε της διοργανωσης και μετα απο ωρα και απο ενα αστειο του Σωτηρη του Κωνσταντελου καταλαβα οτι θα ημουνα και στην απονομη ως τριτος. ετσι απεκτησα το πρωτο μου κυπελλο!!! εχω δει πολλα δωματια, ακομα και παιδικα, φορτωμένα με κυπελα αλλα φαινεται ποτε δεν ειναι αργα για το πρωτο.
ο Σωτηρης, ο Stan, εγώ και το "τιμημενο" ηταν τελικα ενα ομορφο χειμωνιατικο πρωινο, παρεα με πολλους καλους φιλους.
εχω κανει ατελείωτα χιλιόμετρα παρέα με αυτόν τον τύπο με το μυστήριο γυαλί. Δημητρης Γερμακόπουλος
ο Γιαννης "καμενο μυαλο" και "θριαμβευτής της Οίτης"
παρεα με τον Μιχαλη Χαραλαμπιδη
Φωτο: Σωτήρης Κωνσταντελος απο www.runningnews.gr
Σάββατο 14 Φεβρουαρίου 2009
στοχοι 2009
το ποστ αυτο θα ηταν τελειως διαφορετικό αν ειχε γραφτεί στην ωρα του. εναμιση μηνα μετα προκειται στην πραγματικότητα για τους αναθεωρημένους στοχους του 2009. ελπιζω μονο να μη γινει σαν τον ... προϋπολογισμό να χρειάζεται αναθεωρηση καθε μήνα
δυο ήταν οι βασικοί στόχοι για το 2009:
αρχικά ενας γρηγορος μαραθώνιος την άνοιξη με προσπάθεια για κατω απο 3 ωρες (ειχα γραφτεί για Ροτερνταμ) και το κυριότερο ενας μαλλον μαξιμαλιστικός στόχος το Ultra Trail du Mont Blanc. ενδιαμεσα βέβαια μπολικοι ορεινοί αγώνες και ο Ολυμπος.
δυστυχως ο πόνος στο γόνατο απο το συνδρομο λαγονοκνημιαίας ταινίας που με χτυπησε στις γιορτές εκτροχίασε για τα καλά την προπόνηση και ιδιαίτερα τις γρηγορες προπονήσεις οπότε ο πρώτος στόχος εγκαταλείφθηκε. όχι και η καλύτερη αρχή αλλά σχετικά μικρό το κακό.
αυτό αυτό που πραγματικά με εξιτάρει ειναι το UTMB. αρχικά δηλωσα με την προοπτική να με παρουν σιγουρα του χρονου αν δεν κληρωνόμουν αλλα σιγα-σιγα πορωθηκα και χαρηκα πολυ που τελικα δεν χρειάστηκε κλήρωση και πάμε όλοι. το αγχος, λοπόν τώρα, ειναι πότε το πόδι θα είναι τελείως καλά να αρχίσω να φορτώνω χιλιόμετρα.
προς το παρόν πάντως λεω να αρχίσω Κυριακή πρωί με το 10 αράκι στην Πεντέλη. ενα καλο τεστ να δω πως θα αντιδράσει το πόδι στην πίεση.
αντε γιατι μου εχουν λειψει και οι αγωνες.
δυο ήταν οι βασικοί στόχοι για το 2009:
αρχικά ενας γρηγορος μαραθώνιος την άνοιξη με προσπάθεια για κατω απο 3 ωρες (ειχα γραφτεί για Ροτερνταμ) και το κυριότερο ενας μαλλον μαξιμαλιστικός στόχος το Ultra Trail du Mont Blanc. ενδιαμεσα βέβαια μπολικοι ορεινοί αγώνες και ο Ολυμπος.
δυστυχως ο πόνος στο γόνατο απο το συνδρομο λαγονοκνημιαίας ταινίας που με χτυπησε στις γιορτές εκτροχίασε για τα καλά την προπόνηση και ιδιαίτερα τις γρηγορες προπονήσεις οπότε ο πρώτος στόχος εγκαταλείφθηκε. όχι και η καλύτερη αρχή αλλά σχετικά μικρό το κακό.
αυτό αυτό που πραγματικά με εξιτάρει ειναι το UTMB. αρχικά δηλωσα με την προοπτική να με παρουν σιγουρα του χρονου αν δεν κληρωνόμουν αλλα σιγα-σιγα πορωθηκα και χαρηκα πολυ που τελικα δεν χρειάστηκε κλήρωση και πάμε όλοι. το αγχος, λοπόν τώρα, ειναι πότε το πόδι θα είναι τελείως καλά να αρχίσω να φορτώνω χιλιόμετρα.
προς το παρόν πάντως λεω να αρχίσω Κυριακή πρωί με το 10 αράκι στην Πεντέλη. ενα καλο τεστ να δω πως θα αντιδράσει το πόδι στην πίεση.
αντε γιατι μου εχουν λειψει και οι αγωνες.
απολογισμός 2008
απολογισμός στα μεσα Φεβρουρίου ειναι λίγο παράδοξο... σαν τις πρωτοχρονιάτικες πίτες που περιγράφει ο φίλος μου ο Τρεχαλάκης αλλα αφου ειναι καινουριο το blog τι να κανουμε.
Δρομικα το 2008 ηταν πολυ καλό.
1ος αγωνας ο μαραθωνιος της Βαρκελωνης αρχες Μαρτίου και νεο προσωπικο ρεκορ με 3.08. μετα βουνο. ετρεξα αρκετα την άνοιξη. Ανοπαια Ατραπός, Άρμα Φυλης, Alpamayo trail. γενικα το ευχαριστηθηκα πολυ. Η 8η θέση στο Alpamayo ήταν ισως και το πρωτο καλο πλασαρισμα που εκανα.
αρχες Μαϊου και ο πρωτος μου ορεινος υπερμαραθωνιος στο Πήλιο. Πολυ ωραια εμπειρία.
Ιουνιο ο μεγαλος σταθμος για την ελληνική trail running σκηνη, o Olympus Marathon. ετρεχα 2η φορα και βελτιωσα το χρονο μου σχεδον μιση ωρα (6.44) αλλα παρόλα αυτα περίμενα κατι ακομα καλυτερο. μαλλον πηρε λιγο αερα ο ... αποτετοιος μου.
Olympus marathon 2008
εγω, ο Παναγιώτης ("καψούλι") και ο Γιάννης.
η θρυλικη ομαδα "αναδασωση στα καμενα μυαλα"
μετα προπονηση για το μεγαλο στοχο της χρονιας: το VFT στο Παρανεστι της Δραμας.
ενδιαμεσα ο Ηρακλης στην Οιτη. ωραια οικογενειακη ατμοσφαιρα και ενα χαλκινο μεταλλιο παρεα με τον φιλο τον Δημητρη με τον οποιο τρεξαμε παρεα ολη τη διαδρομη. αλλο ενα ωραιο διημερο με καλη παρεα
με τον Δημητρη, χαρουμενοι που τελειώσαμε
και με την τελευταια ανηφορα
(φωτο Γ. Κατσίφας)
17-18/10 στη Ροδόπη λοιπον. απιστευτη διαδρομη, καταπληκτικη φιλοξενια και η καλυτερη δυνατη παρεα. ολα μαγικα. και τα πηγα και ανελπιστα καλα. 8ος με 15.11. με διαφορα ο καλυτερος αγωνας που εχω κανει.
θα ηταν μια τελεια χρονια αν ... δεν υπηρχε αυτο το αν. ενα συνδρομο λαγονοκνημιαίας ταινίας που χτυπησε το αριστερο μου γονατο Χριστουγεννιάτικα και πηγε τα σχεδια του 2009 πίσω. ελπιζω όχι πολυ πίσω. τα σχεδια όμως του 2009 είναι αλλο post. το επομενο.
Δρομικα το 2008 ηταν πολυ καλό.
1ος αγωνας ο μαραθωνιος της Βαρκελωνης αρχες Μαρτίου και νεο προσωπικο ρεκορ με 3.08. μετα βουνο. ετρεξα αρκετα την άνοιξη. Ανοπαια Ατραπός, Άρμα Φυλης, Alpamayo trail. γενικα το ευχαριστηθηκα πολυ. Η 8η θέση στο Alpamayo ήταν ισως και το πρωτο καλο πλασαρισμα που εκανα.
αρχες Μαϊου και ο πρωτος μου ορεινος υπερμαραθωνιος στο Πήλιο. Πολυ ωραια εμπειρία.
Ιουνιο ο μεγαλος σταθμος για την ελληνική trail running σκηνη, o Olympus Marathon. ετρεχα 2η φορα και βελτιωσα το χρονο μου σχεδον μιση ωρα (6.44) αλλα παρόλα αυτα περίμενα κατι ακομα καλυτερο. μαλλον πηρε λιγο αερα ο ... αποτετοιος μου.
Olympus marathon 2008
εγω, ο Παναγιώτης ("καψούλι") και ο Γιάννης.
η θρυλικη ομαδα "αναδασωση στα καμενα μυαλα"
μετα προπονηση για το μεγαλο στοχο της χρονιας: το VFT στο Παρανεστι της Δραμας.
ενδιαμεσα ο Ηρακλης στην Οιτη. ωραια οικογενειακη ατμοσφαιρα και ενα χαλκινο μεταλλιο παρεα με τον φιλο τον Δημητρη με τον οποιο τρεξαμε παρεα ολη τη διαδρομη. αλλο ενα ωραιο διημερο με καλη παρεα
με τον Δημητρη, χαρουμενοι που τελειώσαμε
και με την τελευταια ανηφορα
(φωτο Γ. Κατσίφας)
17-18/10 στη Ροδόπη λοιπον. απιστευτη διαδρομη, καταπληκτικη φιλοξενια και η καλυτερη δυνατη παρεα. ολα μαγικα. και τα πηγα και ανελπιστα καλα. 8ος με 15.11. με διαφορα ο καλυτερος αγωνας που εχω κανει.
θα ηταν μια τελεια χρονια αν ... δεν υπηρχε αυτο το αν. ενα συνδρομο λαγονοκνημιαίας ταινίας που χτυπησε το αριστερο μου γονατο Χριστουγεννιάτικα και πηγε τα σχεδια του 2009 πίσω. ελπιζω όχι πολυ πίσω. τα σχεδια όμως του 2009 είναι αλλο post. το επομενο.
Παρασκευή 13 Φεβρουαρίου 2009
namaste
να 'μαστε λοιπόν στο χωρο των Blogs.
μια μικρη παρουσιαση. δεν πανε πολλα χρονια που "σηκωθηκα για τα καλα απο τον καναπε". μετα τα τριαντα πάντως. αρχικα ήταν ταξιδια και κανενα trekking. μετα εγινε ορειβασια και αναρρίχηση. αργοτερα τρεξιμο. οταν ανακαλυψα το τρεξιμο στο βουνο εθιστηκα. τοσο πολυ που φτανω τωρα να κανω και blog για αυτο. η ορειβασια μου λειπει ειναι η αληθεια αλλα ολο και πιο σπανια δραπετευω για μια χιονισμενη κορφη. ο νεος ερωτας και οι νεοι στοχοι τρωνε και πολυ χρονο.
λιγο πανω απο δυο χρονια λοιπον που αρχισα να τρεχω και εχω ήδη συμμετασχει σε αρκετούς αγώνες, εχω ζησει πολλες και δυνατες συγκινησεις, εχω κανει νεους και καλους φιλους. εχω ακομα περασει ατελειωτες ωρες προπόνησης στα βουνα. προπονηση συχνα μοναχικη όχι όμως και λιγοτερο απολαυστικη. μεσα απο όλα αυτα θα προκύψει το υλικο αυτού του blog
καλως σας βρηκα
μια μικρη παρουσιαση. δεν πανε πολλα χρονια που "σηκωθηκα για τα καλα απο τον καναπε". μετα τα τριαντα πάντως. αρχικα ήταν ταξιδια και κανενα trekking. μετα εγινε ορειβασια και αναρρίχηση. αργοτερα τρεξιμο. οταν ανακαλυψα το τρεξιμο στο βουνο εθιστηκα. τοσο πολυ που φτανω τωρα να κανω και blog για αυτο. η ορειβασια μου λειπει ειναι η αληθεια αλλα ολο και πιο σπανια δραπετευω για μια χιονισμενη κορφη. ο νεος ερωτας και οι νεοι στοχοι τρωνε και πολυ χρονο.
λιγο πανω απο δυο χρονια λοιπον που αρχισα να τρεχω και εχω ήδη συμμετασχει σε αρκετούς αγώνες, εχω ζησει πολλες και δυνατες συγκινησεις, εχω κανει νεους και καλους φιλους. εχω ακομα περασει ατελειωτες ωρες προπόνησης στα βουνα. προπονηση συχνα μοναχικη όχι όμως και λιγοτερο απολαυστικη. μεσα απο όλα αυτα θα προκύψει το υλικο αυτού του blog
καλως σας βρηκα
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)