Ανασταση

Μεγάλο Σαββατο το πρωί και ξεκίνησα για ενα long-long run στην Παρνηθα. ξεκίνημα απο Κατσιμίδι,αντι όμως για τη συνηθισμένη μου διαδρομη μεσα απο τη Λάκκα τσαούση για να ανεβω Μόλα προτίμησα την αναβαση του Ξεροβουνίου παρασυρμενος απο ενα ωραιο post του Σωτηρη στο runningnews, με σκοπό να συνεχίσω για Κορομηλιά και μετα προς Μόλα και Μπαφι. η διαδρομη του alpamayo trail δηλαδη μεχρι ενα σημείο. η αναβαση ηταν απότομη αλλα όμορφη και χωρίς απρόοπτα. στην κορυφή ομως και ενω ενας δυνατος ηλιος ειχε αρχίσει να βαραει, καταφερα να χασω το μονοπάτι που παει προς Κορομηλια. ακολουθωντας σηματα και ταινίες εμπλεξα σε ενα πολυ δυσκολο μονοπατι με βραχια. μετα απο καποιο διαστημα που συνεχισε να κατεβαινει καταλαβα οτι ειχα τραβηξει την καρτα "πισω στην αρχη" μετα απο μια ωρα ταλαιπωρία ήμουνα μολις λιγα χιλιομετρα απο το σημειο που ξεκινούσε το μονοπατι για Ξεροβούνι. ειχα αρχισει να εξαντλουμε μόλις λίγο μετα το ξεκίνημα του long run. δεν το εβαλα κατω παντως. μπηκα στη Λακκα Τσαούση και κίνησα προς τα πάνω. η μαλλον ήπια ανηφορα μου φανηκε αυτη τη φορα πιο δύσκολη. η ζεστη αλλα και το γεγονος οτι κουβαλούσα τσαντα για πρωτη φορα εδω και μηνες με κανανε να ιδρωνω πολυ και να μην μπορω να κινηθω στο συνηθισμενο ρυθμό. στη Μολα ήπια μπολικο νερο γιατι ημουν ηδη αφυδατωμενος και συνεχισα πανω προς κεραιες για να κατεβω απο την αλλη προς Μπαφι. εφτασα στο καταφυγιο εξαντλημενος. εκατσα για λιγο εφαγα μια μπαρα συνηλθα κάπως και αποφασισα να συνεχισω κανονικα. αδιορθωτος. κατεβηκα τη Χουνη σε σχετικα καλη κατασταση μεχρι λιγο πριν τους Θρακομακεδόνες οπου εφαγα την πρωτη τουμπα. σηκωθηκα χωρις καποιο ιδιαιτερο πόνο σκεφτηκα οτι φθηνα τη γλιτωσα (τωρα ποναει το ατιμο το καλαμι) και συνεχισα σε καλο ρυθμο μεχρι τελεφερικ. απο εκει πηγα προς τα "σκαλακια". πριν δυο εβδομαδες ειχα προσπαθησει να τρεξω αρκετα κομματια της ανηφορας. αυτη τη φορα δεν μπορουσα ουτε να το σκεφτω. "συρθηκα" σιγα- σιγα μεχρι το καζινο και απο εκει παλι για Μπαφι. απο εκει Κορομηλια- μεσσιανο νερο και κατω για επιστροφη στο κατσιμιδι. μπηκα ξανα στη Λάκκα κατακοπος. ετρεχα βεβαια κανονικα αλλα απο την κουραση δεν υπολογιζα σωστα κλαδια και πετρες και κινδυνευα καθε στιγμη απο πτωση. εσωσα τις περισσοτερες αλλα μια προσγειωθηκα σε κατι βατα. ηταν και αυτο το κλαρι το οποιο ηταν πιο χαμηλα απο οτι νομιζα και οπως στα κομιξ αρχισα να βλεπω αστερακια. ζωντανος - νεκρος, καταγδαρμενος, χτυπημενος, αφυδατωμενος και καμμενος (ειχα βαλει αντηλιακη μονο στο προσωπο)βρεθηκα να κατηφοριζω τον τελευταιο χωματοδρομο προς το αυτοκινητο. οταν εφτασα εκει πραγματικά ενιωσα σαν να ... Αναστηθηκα. ΘΑΥΜΑ, ΘΑΥΜΑ!!!!!
Καλο Πασχα σε όλους